I вецер, і сокал, і я — Сыны адной долі-жыцця, Наводзім маркотныя мы I думы і песні адны. Разняў вецер крыллі свае, Ляціць, і шуміць, і пяе; Пяе а свабодзе сваей, Пяе а бязволлі людзей. Як вецер, і я б так ляцеў, Як вецер, аб тым самым пеў, Як вецер, свабодны мой дух, Хоць гора цягаю ланцуг. Пад зорамі сокал завіе, Глядзіць па-арлінаму ўніз. Там сокалу свету не жаль; Мілей яму небная даль. Як сокал, і я б мкнуў да зор: Там сонца, раздолле, прастор; Без жалю б пакінуў зямлю, I хатку, і долю сваю. I вецер, і сокал, і я — Сыны адной долі-жыцця, Наводзім маркотныя мы I думы і песні адны.
Апошнiя водгукi
3 дня 17 часов назад
6 дней 18 часов назад
6 дней 18 часов назад
3 недели 3 дня назад
6 недель 5 дней назад
12 недель 4 дня назад
14 недель 1 день назад
14 недель 6 дней назад
17 недель 15 часов назад
17 недель 16 часов назад