I вецер, і сокал, і я — Сыны адной долі-жыцця, Наводзім маркотныя мы I думы і песні адны. Разняў вецер крыллі свае, Ляціць, і шуміць, і пяе; Пяе а свабодзе сваей, Пяе а бязволлі людзей. Як вецер, і я б так ляцеў, Як вецер, аб тым самым пеў, Як вецер, свабодны мой дух, Хоць гора цягаю ланцуг. Пад зорамі сокал завіе, Глядзіць па-арлінаму ўніз. Там сокалу свету не жаль; Мілей яму небная даль. Як сокал, і я б мкнуў да зор: Там сонца, раздолле, прастор; Без жалю б пакінуў зямлю, I хатку, і долю сваю. I вецер, і сокал, і я — Сыны адной долі-жыцця, Наводзім маркотныя мы I думы і песні адны.
Апошнiя водгукi
2 года 51 неделя назад
3 года 12 недель назад
3 года 14 недель назад
3 года 14 недель назад
3 года 30 недель назад
3 года 37 недель назад
3 года 38 недель назад
3 года 52 недели назад
4 года 2 дня назад
4 года 2 дня назад