Янка Купала

Любімось, мае суседзі!
       Кіньма сваркі, звадкі;
Жыйма, як родныя дзеці
       Адной нашай маткі!

Што ты маеш з сваёй звадкі,
       З дзікай ненавісці?
Людзі толькі насмяюцца,
       I ўсёй той карысці.

Людзі толькі насмяюцца,
       Ўрагі скарыстаюць,
Над душой чорт запануе,
       Унукі цябе злаюць.

А пачнема жыці ў згодзе
       Ў пачцівай, харошай, —
Знойдзем долю, знойдзем волю,
       На зваротак — грошы.

Ўрагам нашым прыступіцца
       Трудна тады будзе,
Ды ў суседзяў ласку маюць
       Згодлівыя людзі.

Дык любімася, суседзі!
       Кіньма сваркі, звадкі;
Жыйма, як родныя дзеці
       Адной нашай маткі!