Ул. Станкевічанцы Гэй ты, дзяўчына, кветка-лілея, Вольная птушка сумнай зямліцы! Сееш ты слёзы, думак уроду, Слёзы-брыльянты яснай крыніцы. Буйнай расіцай сыплюцца, льюцца, Ніву багацяць... а што за жніва?! Крыўда іх топча, гора марозіць, Ведзьма-насмешка п'е іх лапчыва. Суд негадзівы жаласць-гадзюка Судзіць над шчырай слёзаў малітвай, — Розум бязбожны над сэрцам слёзаў Поўніць чын ката точанай брытвай. Зорка, што бітвы й згоды варожыць З неба нямога гэтаму свету, Толькі яна йшчэ іх не пакрыўдзіць, Слёзы атуліць у промень прывету. Ды што планеты гэтай аковы Скінуў і воляй вечнай маяча, Дух такі вольны вольнага духа Пойме і так жа ўкрадкам заплача.
Апошнiя водгукi
20 недель 5 дней назад
22 недели 6 дней назад
23 недели 1 день назад
25 недель 3 дня назад
25 недель 6 дней назад
27 недель 2 дня назад
28 недель 3 дня назад
40 недель 2 дня назад
49 недель 3 дня назад
49 недель 3 дня назад