...О так! Я — пралетар!..
Яшчэ учора раб пакутны —
Сягоння я зямлі ўладар
I над царамі цар магутны!
Мне бацькаўшчынай цэлы свет,
Ад родных ніў я адвярнуўся —
Адно... не збыў яшчэ ўсіх бед:
Мне сняцца сны аб Беларусі!
...О так! Я — пралетар!..
Яшчэ учора раб пакутны —
Сягоння я зямлі ўладар
I над царамі цар магутны!
Мне бацькаўшчынай цэлы свет,
Ад родных ніў я адвярнуўся —
Адно... не збыў яшчэ ўсіх бед:
Мне сняцца сны аб Беларусі!
I прыйдзе новых пакаленняў
На наша месца грамада
Судзіці суд, ці мы сумленна
Жыццё прайшлі, ці чарада
Зняваг мінулых нас не з'ела,
Пакінуўшы свой дым і чад,
I мы па-даўняму нясмела
Жылі не ўлад і неўпапад?
Ці аб свой гонар дбайна дбалі,
I дабравольна, без прынук,
Самі сабой не гандлявалі,
Не неслі ў петлі дум і рук?
I ці пакінуці на памяць
Мы песень гэтакіх змаглі,
З якіх бы можна было ўцяміць,
Што мы свабоднымі былі?..
А ўжо свой выдасць непадкупны
Аб нас гісторыя прысуд,
Калі аглядам гляне рупным
I разбярэ, ў чым справа тут.
У сведкі запісы пакліча,
Паданні клікне ў час такі
I ўсё паліча, пераліча...
А суд гісторыі цяжкі!..
I засумуецца патомак,
Калі дазнаецца аб нас,
Што нейкі з нас хоць быў не зломак,
А плечы гнуў у крук не раз;
Не йшоў з адкрытымі вачыма
У свет і сцежкі не прастаў,
А ўсёй магчымасці магчымай
Таптаў сляды, сябе таптаў.
Як на свет радзіўся Янка, Як заплакаў многа-мала, — Пела маці над калыскай, А зязюлька кукавала: Ку-ку, ку-ку, кінь дакуку! Спі, саколік! Ку-ку, ку-ку! Як падрос, падняўся Янка, Як ганяць стаў ў поле стала, — На жалейцы граў дзень цэлы, А зязюлька кукавала: Ку-ку, ку-ку, кінь дакуку! Пасі статак! Ку-ку, ку-ку! Як вялікім вырас Янка, Як стаў сеяць шчыра, дбала, — За сяўбою пеў аб долі, А зязюлька кукавала: Ку-ку, ку-ку, кінь дакуку! Сей палетак! Ку-ку, ву-ку! Як ні сеяў пільна Янка,— Ўсё чагосьці не ставала: Янка сеяў — людзі жалі, А зязюлька кукавала: Ку-ку, ку-ку, кінь дакуку! Жаці будзеш! Ку-ку, ку-ку! Як старым-старым стаў Янка, Як пазбыўся сілы ўдалай,— Баіў байкі-казкі ўнукам, А зязюлька кукавала: Ку-ку, ку-ку! Кінь дакуку! Годзе баіць! Ку-ку, ку-ку! Як хавалі людзі Янку, — Галасілі многа-мала: — А нашто ж памёр ты, сейбіт!.. А зязюлька кукавала: Ку-ку, ку-ку! Кінь дакуку! Спі, саколік! Ку-ку, ку-ку!
Апошнiя водгукi
2 года 38 недель назад
2 года 50 недель назад
3 года 1 неделя назад
3 года 1 неделя назад
3 года 17 недель назад
3 года 24 недели назад
3 года 25 недель назад
3 года 38 недель назад
3 года 39 недель назад
3 года 39 недель назад