Паслярэвалюцыйныя вершы | Янка Купала

...О так! Я — пралетар!..

...О так! Я — пралетар!..
Яшчэ учора раб пакутны —
Сягоння я зямлі ўладар
I над царамі цар магутны!

Мне бацькаўшчынай цэлы свет,
Ад родных ніў я адвярнуўся —
Адно... не збыў яшчэ ўсіх бед:
Мне сняцца сны аб Беларусі!

Пакінуць водгук

I прыйдзе

I прыйдзе новых пакаленняў
На наша месца грамада
Судзіці суд, ці мы сумленна
Жыццё прайшлі, ці чарада

Зняваг мінулых нас не з'ела,
Пакінуўшы свой дым і чад,
I мы па-даўняму нясмела
Жылі не ўлад і неўпапад?

Ці аб свой гонар дбайна дбалі,
I дабравольна, без прынук,
Самі сабой не гандлявалі,
Не неслі ў петлі дум і рук?

I ці пакінуці на памяць
Мы песень гэтакіх змаглі,
З якіх бы можна было ўцяміць,
Што мы свабоднымі былі?..

А ўжо свой выдасць непадкупны
Аб нас гісторыя прысуд,
Калі аглядам гляне рупным
I разбярэ, ў чым справа тут.

У сведкі запісы пакліча,
Паданні клікне ў час такі
I ўсё паліча, пераліча...
А суд гісторыі цяжкі!..

I засумуецца патомак,
Калі дазнаецца аб нас,
Што нейкі з нас хоць быў не зломак,
А плечы гнуў у крук не раз;

Не йшоў з адкрытымі вачыма
У свет і сцежкі не прастаў,
А ўсёй магчымасці магчымай
Таптаў сляды, сябе таптаў.

Пакінуць водгук

А зязюлька кукавала...

Як на свет радзіўся Янка,
Як заплакаў многа-мала, —
Пела маці над калыскай,
А зязюлька кукавала:
       Ку-ку, ку-ку, кінь дакуку!
       Спі, саколік! Ку-ку, ку-ку!

Як падрос, падняўся Янка,
Як ганяць стаў ў поле стала, —
На жалейцы граў дзень цэлы,
А зязюлька кукавала:
       Ку-ку, ку-ку, кінь дакуку!
       Пасі статак! Ку-ку, ку-ку!

Як вялікім вырас Янка,
Як стаў сеяць шчыра, дбала, —
За сяўбою пеў аб долі,
А зязюлька кукавала:
       Ку-ку, ку-ку, кінь дакуку!
       Сей палетак! Ку-ку, ву-ку!

Як ні сеяў пільна Янка,—
Ўсё чагосьці не ставала:
Янка сеяў — людзі жалі,
А зязюлька кукавала:
       Ку-ку, ку-ку, кінь дакуку!
       Жаці будзеш! Ку-ку, ку-ку!

Як старым-старым стаў Янка,
Як пазбыўся сілы ўдалай,—
Баіў байкі-казкі ўнукам,
А зязюлька кукавала:
       Ку-ку, ку-ку! Кінь дакуку!
       Годзе баіць! Ку-ку, ку-ку!

Як хавалі людзі Янку, —
Галасілі многа-мала:
— А нашто ж памёр ты, сейбіт!..
А зязюлька кукавала:
       Ку-ку, ку-ку! Кінь дакуку!
       Спі, саколік! Ку-ку, ку-ку!

Пакінуць водгук

Раздзелы

Перыяды творчасці

Катэгорыі паэзіі

Гады творчасці

Апошнiя водгукi

Раiм наведаць

Лічыльнікі