I вецер, і сокал, і я...

Яшчэ не ацэнена
I вецер, і сокал, і я —
Сыны адной долі-жыцця,
      Наводзім маркотныя мы
      I думы і песні адны.

Разняў вецер крыллі свае,
Ляціць, і шуміць, і пяе;
      Пяе а свабодзе сваей,
      Пяе а бязволлі людзей.

Як вецер, і я б так ляцеў,
Як вецер, аб тым самым пеў,
      Як вецер, свабодны мой дух,
      Хоць гора цягаю ланцуг.

Пад зорамі сокал завіе,
Глядзіць па-арлінаму ўніз.
      Там сокалу свету не жаль;
      Мілей яму небная даль.

Як сокал, і я б мкнуў да зор:
Там сонца, раздолле, прастор;
      Без жалю б пакінуў зямлю,
      I хатку, і долю сваю.

I вецер, і сокал, і я —
Сыны адной долі-жыцця,
      Наводзім маркотныя мы
      I думы і песні адны.

Беларус

Яшчэ не ацэнена
Сеў, як той крыж на расстаі,
      Сярод пушч і поля,
Злажыў рукі і чакае
      Усё нейкай долі.

Устане ж, пойдзе полем, логам,
      Будзе дыхту, будзе:
Пачапаў тупым нарогам
      Кургановы грудзі.

Лом з крыжоў магільных звале,
      Бульбу падпякае...
Пад'еў, сеў, як крыж, і далей
      Долі ўсё чакае.

А ці ж прыйдзе доля гэта, —
      Трудна адгадаці,
Пакуль толькі з лета ў лета
      Пляце яму лапці.

Гусляр

Яшчэ не ацэнена
Гэй, гусляр, гусляр!
Ты удар, удар
      Па струнах-званах,
Дай нам з песень дар,
Дум вялікіх чар,
      К сонцу зорны шлях,
Дай, гусляр, гусляр!
Дзе залёг абшар
Курганоў — ахвяр,
      Сей, засей прасвет.
Ты слуга і цар,
Ты — дудар-званар, —
      Чуе, знае свет...
Эй, гусляр, гусляр!
Перавалы хмар,
Цемру, зводы мар
      Выжый звонам струн;
Як вялік і стар
Свет, зямлі папар,
      Ты ад гумн да гумн
Запануй, гусляр!
Дай паходням жар,
Лінь жыццё ў бор-яр,
      Не мінай акон;
Строй ваякаў шар,
Кроў сагрэй, як вар,
      Сказам новых дзён...
Грай, будзі, гусляр!

https://бел-снаб31.рф кирпич 150 Шахтинский полнотелый.

Як нас знаходзяць

-

Апошнiя водгукi

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі