Ноч за ночкай ідзе, сцішна, тайна брыдзе, Рассявае трывогу-знямогу; Цені густа кладзе на пяску, на вадзе, Ацямрае гасцінец-дарогу. I урок, і залом абымае крылом, Гругановым крылом спавівае; Водзіць рэй з ведзьмаком, жэніць ведзьму з ваўком, Кажана і саву заручае. З ям вылазіць, як лунь, вадзянік і лясун, Выпраўляюць русалкі бяседу; Змей дабро цягне з пунь, пакуль крыкне пявун, Пакуль поўнач не зробіць прагледу. Неба свой нямы сход: месяц, зор харавод Над зямлю то выводзіць, то зводзіць; Спіць сяло, дрэмле кот, вецер ціснецца ў плот, Як на дудках, у шчэпках заводзіць. Так ноч ночку вядзе, сцішна, тайна брыдзе, Рассявае трывогу-знямогу; Цені густа кладзе на пяску, на вадзе, Ацямрае гасцінец-дарогу.
Апошнiя водгукi
1 год 35 недель назад
1 год 48 недель назад
1 год 50 недель назад
1 год 50 недель назад
2 года 14 недель назад
2 года 21 неделя назад
2 года 22 недели назад
2 года 35 недель назад
2 года 36 недель назад
2 года 36 недель назад