А зязюлька кукавала...

Яшчэ не ацэнена
Як на свет радзіўся Янка,
Як заплакаў многа-мала, —
Пела маці над калыскай,
А зязюлька кукавала:
       Ку-ку, ку-ку, кінь дакуку!
       Спі, саколік! Ку-ку, ку-ку!

Як падрос, падняўся Янка,
Як ганяць стаў ў поле стала, —
На жалейцы граў дзень цэлы,
А зязюлька кукавала:
       Ку-ку, ку-ку, кінь дакуку!
       Пасі статак! Ку-ку, ку-ку!

Як вялікім вырас Янка,
Як стаў сеяць шчыра, дбала, —
За сяўбою пеў аб долі,
А зязюлька кукавала:
       Ку-ку, ку-ку, кінь дакуку!
       Сей палетак! Ку-ку, ву-ку!

Як ні сеяў пільна Янка,—
Ўсё чагосьці не ставала:
Янка сеяў — людзі жалі,
А зязюлька кукавала:
       Ку-ку, ку-ку, кінь дакуку!
       Жаці будзеш! Ку-ку, ку-ку!

Як старым-старым стаў Янка,
Як пазбыўся сілы ўдалай,—
Баіў байкі-казкі ўнукам,
А зязюлька кукавала:
       Ку-ку, ку-ку! Кінь дакуку!
       Годзе баіць! Ку-ку, ку-ку!

Як хавалі людзі Янку, —
Галасілі многа-мала:
— А нашто ж памёр ты, сейбіт!..
А зязюлька кукавала:
       Ку-ку, ку-ку! Кінь дакуку!
       Спі, саколік! Ку-ку, ку-ку!

Бай

Яшчэ не ацэнена
Бегаў бай па сцяне
У чырвоным кафтане.
Байку баіў. Ай, лю-лі!
Жылі пчолкі ў вуллі...
      Баіць ці не?
             —  Баіць!

Бегаў бай па сцяне...
Шла вясна па вясне,
Жылі пчолкі з году ў год,
Бралі ў соты з кветак мёд.
      Баіць ці не?
            —  Баіць!

Бегаў бай па сцяне...
Ніхто пчолак не кране;
Самі мёд збіраюць той,
Самі ласваюць зімой...
      Баіць ці не?
            —  Баіць!

Бегаў бай па сцяне...
У той самай старане
Пустапасам труцонь жыў,
Неяк з пчолкамі здружыў...
      Баіць ці не?
            —  Баіць!

Бегаў бай па сцяне...
Труцень кажа: «Дайце мне
Глянуць, пчолкі, у вуллёк,
Паспытаці ваш мядок!..»
      Баіць ці не?
            —  Баіць!

Бегаў бай па сцяне...
Ці так добра, ці так не, —
Пчолкі добрымі былі,
Трутня ў госці прынялі...
      Баіць ці не?
            —  Баіць!

Бегаў бай па сцяне...
Труцень пальцам не кіўне;
Пчолкі мёд нясуць да сот,
Труцень есць ды есць той мёд.
      Баіць ці не?
            —  Не!

Вяртаюцца з выраю жоравы, гусі...

Сярэдняя: 3.7 (7 галасоў)

Вяртаюцца з выраю жоравы, гусі
Да збураных гнёзд на палях Беларусі;

Як «бежанцы» тыя, ганяны тугою,
Да роднага краю плывуць чарадою.

А думцы маркотна, а думка не бачыць,
Як птушка і тая айчынай маячыць.

Мкне з выраю птушка, а думка у вырай
Ляцела б, ляцела, а шчыра, так шчыра!

Як нас знаходзяць

-

Апошнiя водгукi

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі