Ночкай, як толькі выходзіў я з хаты,
Зоркі на небе страчаў я чатыры;
Кожны раз зводзіў іх вогнік крылаты,
Хоць к ім з малітвай узносіўся шчырай.
Першая — бацькава зорка яснела,
Маткі — другая глядзела ў свет горка,
Трэцяя мне мігацела нясмела,
Роднай зямелькі — чацвёртая зорка.
Першая згасла навекі не ў часе,
Звольна губляе бліск свой другая,
Трэцяя сумнаю мглой спавілася,
Толькі чацвертая лепей міргае.
Апошнiя водгукi
1 год 1 неделя назад
1 год 14 недель назад
1 год 16 недель назад
1 год 16 недель назад
1 год 33 недели назад
1 год 39 недель назад
1 год 40 недель назад
2 года 2 недели назад
2 года 2 недели назад
2 года 2 недели назад