Ворагам Беларушчыны

Яшчэ не ацэнена

Чаго вам хочацца, панове?
Якi вас выклiкаў прымус
Забiць трывогу аб тэй мове,
Якой азваўся беларус?

Чаму вам дзiка яго мова?
Паверце, вашай ён не ўкраў,
Сваё ён толькi ўспомнiў слова,
З якiм радзiўся, падрастаў.

Цяпер i вы загаварылi,
З апекай выйшлi, як з зямлi;
А што ж дагэтуль вы рабiлi?
А дзе ж дагэтуль вы былi?

Ваш брат i цёмны, i галодны;
Хацiнка свой зжывае век;
I век не знаў ён дум свабодных,
I крыўдзiў свой брат — чалавек.

Вам страшна нашай слёзнай песнi
I жальбы страшна вам глухой?
Вам жудка сонца напрадвеснi?
Мiлей вам холад з цемнатой?

А што ж вам беларус такога
Пасмеў зрабiць, пасмеў сказаць?
Эх, трэба ўчыць яшчэ вас многа,
Як свайго брата шанаваць!

Эх, кiньце крыўдамi кармiцца, —
Кожны народ сам сабе пан;
I беларус можа змясцiцца
Ў сям'i нялiчанай славян!

Напасцю, лаянкай напраснай
Грудзей не варта мазалiць!
Не пагасiць вам праўды яснай:
Жыў беларус i будзе жыць!

Не столькi “хамскiя” натуры
На карках вынеслi сваiх!
I свiст даношчыкаў пануры,
Паверце, не запудзiць iх!

К свабодзе, роўнасцi i знанню
Мы працярэбiм сабе след!
I будзе ўнукаў панаванне
Там, дзе сягоння плача дзед!

Касцу

Сярэдняя: 4.7 (3 галасоў)
Стукі, стук, стук, малаток!
Кляпі коску, мужычок,
Кляпі востранька сваю,
А я песеньку спяю.
      Гоп, гоп, гоп!
      Я табе спяю.

Быў даўней народ хітрэй,
Не знаў стрэльбаў, дык аей!
Коскі шаблямі былі,
Ваяваць з імі ішлі.
      Гоп, гоп, гоп!
      Ваяваць ішлі.

Касу ў шыйцы адагне
I насадзіць, і махне;
Смерць таму, хто не сышоў:
Касой рэзалі ўрагоў.
      Гоп, гоп, гоп!
      Рэзалі ўрагоў.

I гарматаў быў не страх,
Грамада вялікі гмах:
Адзін ляжа, сто ідзе,
А хто ж роўны грамадзе?!
      Гоп, гоп, гоп!
      Роўны грамадзе?!

Дык і ты касу вастры,
I так хутка — раз, два, тры!
Ідзі з ёю на вайну,
А я йначай пець пачну.
      Гоп, гоп, гоп!
      Пець інакш пачну.

На вайну з травой ідзі,
Касі гладзенька, глядзі!
Перуны, грымоты б'юць, —
Ты касі, адважным будзь.
      Гоп, гоп, гоп!
      Ты адважным будзь.

Пяюць птушкі пад акном,
Лепшай долі даўно жджом...
Ну, досць коску ўжо кляпаць,
Час з калодкі уставаць.
      Гоп, гоп, гоп!
      Час ужо ўставаць!

Перад бурай

Сярэдняя: 4.7 (3 галасоў)

Што бачу? — ўсё цiха, ўсё спiць пад няславай...
Цi ж праўда? — няўжо гэта вораг асiлiў?
Няўжо ўсе байцы за народную справу
Тыранамi зможаны, леглi ў магiле?

Няўжо ўвесь народ упаў гэтак нiкчэмна
I даўся без голасу дэспату ў рукi?
Няўжо дух свабоды, дух сiлы мяцежнай
Замёр i не ўскрэсiш нiякай прынукай?

Цi ж мала няшчасцяў, цi ж мала слёз мора?
Цi ж мала кайданаў, мучэнняў не ў меру?
О, не! Штосьцi сэрца iначай гавора, —
Я гэтакай цiшы не веру, не веру!

Так толькi бывае прад летняю бурай —
I птушка замрэ, й пагляд сонца нясмелы,
На небе ж збiраюцца хмура за хмурай,
I гром заграхоча, i дрогне свет цэлы!

Вешалка плечики металлические magazin-veshalok.ru/catalog/metallicheskie.

Як нас знаходзяць

-

Апошнiя водгукi

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі