Янка Купала

Як на свет радзіўся Янка,
Як заплакаў многа-мала, —
Пела маці над калыскай,
А зязюлька кукавала:
       Ку-ку, ку-ку, кінь дакуку!
       Спі, саколік! Ку-ку, ку-ку!

Як падрос, падняўся Янка,
Як ганяць стаў ў поле стала, —
На жалейцы граў дзень цэлы,
А зязюлька кукавала:
       Ку-ку, ку-ку, кінь дакуку!
       Пасі статак! Ку-ку, ку-ку!

Як вялікім вырас Янка,
Як стаў сеяць шчыра, дбала, —
За сяўбою пеў аб долі,
А зязюлька кукавала:
       Ку-ку, ку-ку, кінь дакуку!
       Сей палетак! Ку-ку, ву-ку!

Як ні сеяў пільна Янка,—
Ўсё чагосьці не ставала:
Янка сеяў — людзі жалі,
А зязюлька кукавала:
       Ку-ку, ку-ку, кінь дакуку!
       Жаці будзеш! Ку-ку, ку-ку!

Як старым-старым стаў Янка,
Як пазбыўся сілы ўдалай,—
Баіў байкі-казкі ўнукам,
А зязюлька кукавала:
       Ку-ку, ку-ку! Кінь дакуку!
       Годзе баіць! Ку-ку, ку-ку!

Як хавалі людзі Янку, —
Галасілі многа-мала:
— А нашто ж памёр ты, сейбіт!..
А зязюлька кукавала:
       Ку-ку, ку-ку! Кінь дакуку!
       Спі, саколік! Ку-ку, ку-ку!