Сын і маці

Яшчэ не ацэнена
       С ы н
 
— Мамка, мамка, нам сягоння
 Гаманілі ў школе
Аб якойсьці Беларусі,
 Што жыве на волі.
 
Хоць я слухаў вельмі шчыра
  (Не люблю іначай),
Ды ніяк не мог уцяміць,
 Што ўсё гэта знача.
 
       М а ц і
 
— А вось тое, мае дзеткі,
 Глянь-зірні наўкола:
Бачыш гэтыя сялібы,
 Хаткі нашых сёлаў;
 
Гэта поле — шнур ля шнура —
 Ўзгоркі і лагчынкі,
На узмежку грушу-дзічку,
 Крыж каля пуцінкі?
 
Бачыш логі, сенажаці,
 А на іх — крыніцы,
Далей — бор зялёны, гонкі,
 Што увысь глядзіцца?
 
А там далей, дзе ўжо вока
 Дасягнуць не можа,
Тое самае пабачыш, —
 А ўсё так прыгожа!
 
Сотні вёсак і мястэчак,
 Гарадоў нямала,
Рэк бурлівых, пушч гамонкіх
 З неапетай хвалай.
 
Там плывуць Дняпро і Сожа,
 Ды Дзвіна і Нёман,
Белавежы, Налібокаў
 Там чуваці гоман.
 
Гарады — Мінск, Віцебск, Вільня,
 Магілёў, Гародня
І Смаленск з сцяной цаглянай
 Разляглі выгодне.
 
Аб вялікай нашай славе
 Сведчаць на свет цэлы, —
Як жылі мы, панавалі
 Ў родным краі смела.
 
Во ўсё гэта, мае дзеткі,
 Ад межаў да межаў
Беларусяю завецца
 Й да цябе належа.
 
       С ы н
 
— А! Ўжо сцяміў! Дык багат я,
 Меўшы столькі цудаў:
Гэткім чынам я ніколі
 Служкаю не буду.
 
Ну, а йшчэ скажы мне, мамка,
 Бо я не разважыў:
Што такое беларусы,
 Як настаўнік кажа?
 
       М а ц і
 
— Ах, які ты йшчэ дурненькі,
 Каб не скеміць гэта!
Ну, паслухай: усе людзі
 Што ад лета ў лета,
 
Ад пакон вякоў жылі тут
 І жывуць сягоння,
Носяць світкі, носяць лапці
 Ды былі ў прыгоне,
 
Ўсе — і ты, і я, суседзі,
 Хто, па-твойму, прусы?
Дык жа ўцям: на Беларусі
 Жывуць беларусы!
 
Ды яшчэ, каб лепей ведаў,
 Мушу табе ўспомніць:
Беларусы беларускай
 Гутаркай гамоняць.
 
       С ы н
 
— Вось яно што! Праўда, мамка,
 Ўжо сабе ўтлумачыў:
Беларус я! Ох, дам пытлю,
 Хто скажа іначай.
 
Ну, але яшчэ не ўсё тут
 Ясным мне здаецца:
Што такое беларускай
 Гутаркай завецца?
 
       М а ц і
 
— Ой, дурненькая варона,
 Што з табой чыніці!
Як жа йначай беларусы
 Могуць гаманіці?
 
Як жа мы з табой гуторым
 Вось у гэту хвілю?
Як жа я пяю над зыбкай
 Для малой Марылі?
 
Ды паслухай, як на вёсцы
 Кажа дзядзька, цётка;
Як пяюць улетку жнеі
 За сваёй работкай;
 
Як бабуля баіць казкі
 Аб нядолі-долі;
Як начлежнікі спяваюць
 На начлезе ў полі?!
 
       С ы н
 
— Ну, ўжо знаю, знаю, мамка!
 Як у люстры бачу,
Пакажу я ўсяму свету,
 Хто я, дый што значу!

Як нас знаходзяць

-

Апошнiя водгукi

Раiм наведаць


Каб дадаць спасылку
на Ваш сайт, пiшыце ў
зваротную сувязь

Лічыльнікі