Вольным гоманам хвоек высокіх, Туманамі санлівых нізін, Казкай векаў блізкіх і далёкіх Клічам, сонца, цябе як адзін! Распусці залацістыя косы, Схаладзелы загон ацяплі, Аквяці лугавыя пакосы, Ўсходы новыя сей на зямлі. З непатульнай, пакорнай зямліцай Заручыся, шлюб вечны вазьмі, Разлівайся люстранай крыніцай Між даламі, гарамі, людзьмі... Рассыпайся па сёлах, па нівах Брыльянцістай ажыўчай расой; У вясёлках купайся цвятлівых, Ласкай сэрца, душу супакой... Як у свята купальскае, сонца, Свой жывы абнаўляеш паглёд, Аднаві славу нашай старонцы, Аднаві яе сумны народ! Хай нам явары вечныя думы, Думы-байкі шасцяць, шалясцяць, I нясуцца хай гэтыя шумы, Па бел-свету ляцяць, хай ляцяць!.. Дык глянь з хорамаў вольных, высокіх Да крывіцкіх туманных нізін... Казкай векаў блізкіх і далёкіх Клічам, сонца, цябе як адзін!
Апошнiя водгукi
5 недель 4 дня назад
6 недель 14 часов назад
6 недель 14 часов назад
8 недель 4 дня назад
11 недель 5 дней назад
17 недель 5 дней назад
19 недель 2 дня назад
19 недель 6 дней назад
22 недели 1 день назад
22 недели 1 день назад