За што, о божа праведны, магучы, Караеш так няшчасны свой народ? Чаму на стогн маўчыць твой гром бліскучы, На стогн, што да цябе йдзе з году ў год? За што над намі даў перамаганне Табою створанай бядзе і цьме, Спладзіўшы быт сірочага канання Сынам і іхняй матцы-старане? * Ты перунамі крышыш горы, скалы, I пушчам гібелі твой шле пажар, А нашых крыўд скрышыць, спаліць і хвалай Змяніць не можаш, свету уладар! Зямлю услаў ты ў моры-акіяны, Штогод разводдзем мыеш рэк сваіх, — Чаму ж не змыеш ты цярпенняў раны З душы і сэрца верных слуг тваіх? * Вачамі сонейка і зор агністых Агляд ты робіш дзень і ноч міроў, I толькі сцежак нашых камяністых Не бачыш ты, ўсясільны цар цароў. Не бачыш тых магіл, што путы родзяць, Магіл, рассеяных, як мак, табой, Скуль цені прадзедаў выходзяць I ўзносяць рукі ўвысь к табе з мальбой. * Ты ў цвет сваіх нялічаных народаў Мінуўшчыну і будучыну ўбраў, А ў нас — караючы чужой свабодай — Мінулае — і тое адабраў. Бадзяцца кінуў па бязмерным свеце, Нявольнікамі кінуў нас гібець За тую веру, што бацькі і дзеці Лет сотні ў моц тваю вучылісь мець. * Паўзводзіў царствы, даў ім панаванне I над пасадамі ўзнёс свой пасад, А нашу Бацькаўшчыну нат прыстання Пазбавіў, выгнаў чэзнуць сярод крат. Прадаў на глум і годным, і нягодным Усё, што ёсць святым для нас і ў нас; Мы дома — як не дома, правам родным Сваім не смеема пажыць хоць раз. * I ты глядзіш на гэта ўсё, і неба Тваё маўчыць, як падзямелля мур; Мальбы няшчасных: долі, праўды, хлеба! Ты глух паняць, паслаць маланкі бур. Паймі! пачуй! Сон наш і свой стрывожы, — Закон і суд свой праведны пашлі!.. Вярні нам Бацькаўшчыну нашу, божа, Калі ты цар і неба, і зямлі!
Апошнiя водгукi
2 года 38 недель назад
2 года 50 недель назад
3 года 1 неделя назад
3 года 1 неделя назад
3 года 17 недель назад
3 года 24 недели назад
3 года 25 недель назад
3 года 38 недель назад
3 года 39 недель назад
3 года 39 недель назад