Янка Купала

Шлю вам песняй, братнім словам
      Здароўканне, людзі:
Не гасіце веры, што вам
      Жыцца лепей будзе.

Вы не зломкі, вы не зноскі, —
      Вы народ магучы:
Ваша панства — вашы вёскі,
      Пан ваш — труд жывучы;

Ваша слава не ў палацы,
      Не ў княжацкай мітры,
А на роднай ніве, ў працы
      Карыснай, няхітрай.

Вашы скарбы не ў ядвабнай
      Магнацкай саеце,
А ў сярмязе непавабнай,
      Старшай на ўсім свеце.

Вашы рукі хоць абіты,
      Пясок на іх значан,
Але хлеб, імі здабыты,
      Для ўсіх бел і смачан.

Слава вашай гэткай сілы
      Вочы ўрагам коле,
Сведкай — свежыя магілы,
      Што сыпе няволя.

Сведкай — прадзедаў шкілеты,
      Курганы з кустамі,
Сведкай — песні воклік гэты,
      Сведкай — вы з слязамі.

Дык хай жа вас не асіле
      Зверства непагоды,
Распусціце сваё крылле,
      Як і ўсе народы.

Рухне крыўда, праўда ўстане,
      Ворагаў адстраша,
Будзе долі панаванне
      На зямлі на нашай.